Dag 6 Jureren van de Ogata cup
Vandaag is het dan de dag van het jureren. Het jureren begint om 10 uur en we worden bij ons hotel om 9uur opgehaald. met zulke events is er meestal geen haast en kunnen we bij aankomst rustig de vissen bekijken en tevens alvast een blik werpen in de andere vishuizen. er zitten weer veel indrukwekkende vissen waarbij voor al de kwaliteit van de grotere vissen erg indrukwekkend is. Het is goed te zien dat Manabu goed zijn best doet om ieder jaar weer te verbeteren. De vissen die we moeten gaan jureren zijn de azukari koi van afgelopen jaar welke van tosai naar nisai zijn gegroeid of van nisai naar sansai. Bij het rondlopen herken ik al snel wat vissen van de afgelopen veilingen dus blijkbaar konden deze vissen ook worden in gezet.om half 10 worden de juryleden bij elkaar geroepen. Totaal zijn we met 21 juryleden van over de hele wereld en we worden verdeeld in 3 groepen van 7. Ik heb het genoegen om plaats te mogen nemen bij Amerikaan, Filipijnse, chinese en indonesische collega dealers. Eerst moeten we de leider van de groep bepalen die uiteindelijk de punten opschrijft. hier kiezen we direct voor Sugiaruto Budiono (een grote Indonesische dealer). Daarna moeten we met alle juryleden eerst de beste Gosanke (kohaku,showa,sanke) en daarna de beste non Gosanke uitzoeken. Dit wordt gedaan door allemaal een eigen nummer 1 op een briefje te schrijven en die in te leveren waarna de stemmen geteld werden. de Grandchampion A werd een sanke met 17 van de 21 stemmen en 3 andere vissen hadden ieder 1 stem gehad. De Grandchampion B was meer verdeeld maar werd uiteindelijk een shiro utsuri van 70+. Persoonlijk vond ik een grotere chagoi meer glans en een betere uitstraling hebben maar de shiro won met 7 stemmen waar de chagoi er 3 kreeg en andere vissen ook 3 stemmen. Zo zie je dat niet iedereen dezelfde kijk heeft. Na het bepalen van de grandchampion’s gaan we verdeeld in onze eigen groepen iedere zijn eigen maat jureren. Iedere groep krijgt een boekwerk mee met de maten die ze moeten jureren hier in staan de foto’s en de vissen per klas ingedeeld. In een aantal klassen zit er 1 vis dus dit is makkelijk. zo ook een Ginrin chagoi van mijn klant deze hoef ik dus niet extra aan te prijzen bij me collega dealers. Andere groepen zitten er een stuk meer in. De moeilijkste groep die wij hadden was een 50bu utsuri klassen met wel 12 vissen. Gezamenlijk bekijken we de vissen en wijzen naar de beste. de groepsleider kiest daarop zijn beste vis en vraagt ieder zijn hand op te steken om te tellen wie die vis ook het beste vind bij een meerderheid van de stemmen is dat nummer 1 en zo ook met nummer 2 etc. iedere maat moet er gekozen worden tot meer dan 50% van de vissen dus bij de utsuri’s moesten en 7 genummerd worden. na dat we alle vissen genummerd hadden moesten we de beste van de maat kiezen dus uit alle soorten dit ging op dezelfde manier. In een rap tempo hadden we de vissen gejureerd en konden we weer aan tafel gaan zitten. hier hebben we het gehad over de verschillen van koishows in ieder land waarbij er in Indonesië iedere week een koishow is en ze in Amerika laatst een 25.000 euro in de min gingen met de organisatie. Ik ben benieuwd hoe dat binnenkort zal zijn in Las vegas waar er ook een koishow zal gaan plaats vinden. Tussen de middag hebben we weer lekker op de farm gegeten en na de middag hadden we tijd om onze azukari vissen te controleren en fotograveren. We hadden nog 3 tosai laten zitten van eerdere online veilingen waarvan er twee al prijzen gehaald hebben op verschillende japanse koishows waaronder de all japan koishow en de young koishow. alle drie de vissen hadden het goed gedaan en waren flink in body gegroeid terwijl de huidkwaliteit goed bleef. Twee van de 3 deden ook mee in de ogata cup en beide werden eerste in hun maat en soort. De tancho showa van Nico (belgische klant van Gunter / mee reizende collega dealer) Die hij vorig jaar op de veilig had gekocht werd beste van alle tancho’s zodat gunter nog even een speech kon geven en zijn prijs in ontvangst nemen. van rond 5 uur hebben we weer een taxi naar ons hotel genomen en zijn we ons gaan opfrissen om in de avond met de ogata familie en de andere klanten te gaan eten. deze avond stond er een gala diner in een ander hotel op de planning. hier zijn we weer met onze Belgische collega’s aan tafel geschoten en hierbij schoof 1 van de oudere personeelsleden ook aan. Deze kon een beetje engels maar deed goed zijn moeite om met ons mee te praten. Hij legde ons ook lachend uit dat hij goed of slecht voor onze azukari vissen is afhankelijk van hoe goed wij voor hem zijn. hij voert ze koivoer of stenen gebaarde hij lachend. Dus uiteraard hebben we hem even goed onze azukari vissen laten zien en daarna nog wat extra chocolade gegeven waar ze hier dol op zijn. Hopelijk levert het goed resultaat op. Na het eten zijn we naar bed gegaan om morgen weer fit op de veiling aan te komen.
